Veilig Navigeren: Een Mondiale Gids voor Veiligheidsprotocollen in de Maritieme Navigatie

Maritieme navigatie, de kunst en wetenschap van het veilig en efficiënt sturen van een schip van het ene punt naar het andere, is een hoeksteen van de wereldwijde handel en transport. Omdat ongeveer 90% van de wereldhandel over zee wordt vervoerd, is het naleven van strikte veiligheidsprotocollen voor navigatie van het grootste belang. Deze gids biedt een uitgebreid overzicht van deze protocollen, met inbegrip van internationale regelgeving, technologische vooruitgang, menselijke factoren en best practices die cruciaal zijn voor het waarborgen van veilige en efficiënte reizen wereldwijd.

I. Internationale Regelgeving en Verdragen

De basis van de maritieme navigatieveiligheid ligt in internationale regelgeving en verdragen die zijn opgesteld door organisaties zoals de Internationale Maritieme Organisatie (IMO). Deze verdragen stellen normen vast voor de constructie, uitrusting, training en operationele procedures van schepen, met als doel ongevallen te voorkomen, het mariene milieu te beschermen en de maritieme handel te faciliteren.

A. Het Internationaal Verdrag voor de Veiligheid van Levens op Zee (SOLAS)

SOLAS, misschien wel het belangrijkste internationale verdrag betreffende maritieme veiligheid, stelt minimumnormen vast voor de constructie, uitrusting en exploitatie van koopvaardijschepen. Het behandelt verschillende aspecten van maritieme veiligheid, waaronder:

• Constructie en Stabiliteit: Normen voor rompsterkte, waterdichte integriteit en stabiliteit om ervoor te zorgen dat schepen bestand zijn tegen verschillende zeecondities.
• Brandbeveiliging, -detectie en -bestrijding: Vereisten voor brandveiligheidssystemen, inclusief branddetectiealarmen, brandbestrijdingsapparatuur en structurele brandbeveiliging.
• Reddingsmiddelen: Regelgeving voor reddingsboten, reddingsvlotten, persoonlijke drijfmiddelen en andere uitrusting die nodig is om het schip in een noodgeval te verlaten.
• Radiocommunicatie: Normen voor radioapparatuur en communicatieprocedures om effectieve noodoproepen en communicatie tussen schepen en autoriteiten aan de wal te waarborgen.
• Veiligheid van de Navigatie: Vereisten voor navigatieapparatuur, zoals radar, elektronische kaarten en automatische identificatiesystemen (AIS), en procedures voor veilige navigatie.

Amendementen op SOLAS worden regelmatig ingevoerd om opkomende veiligheidsproblemen aan te pakken en technologische vooruitgang te integreren. Recente amendementen hebben zich bijvoorbeeld gericht op het verbeteren van cyberveiligheidsmaatregelen en het verhogen van de passagiersveiligheid op cruiseschepen.

B. De Internationale Bepalingen ter Voorkoming van Aanvaringen op Zee (COLREGs)

De COLREGs, ook wel bekend als de "Verkeersregels op Zee", zijn een reeks internationaal overeengekomen regels die het gedrag van schepen op zee regelen om aanvaringen te voorkomen. Deze regels definiëren verantwoordelijkheden, voorrangsregels en manoeuvreerprocedures voor schepen in verschillende situaties, waaronder:

• Stuur- en Zeilregels: Regels voor het houden van een goede uitkijk, het bepalen van een veilige snelheid en het nemen van passende maatregelen om aanvaringen te voorkomen.
• Lichten en Dagmerken: Vereisten voor het tonen van lichten en dagmerken om het type, de activiteit en de status van een schip aan te geven.
• Geluids- en Lichtseinen: Signalen die worden gebruikt om intenties en waarschuwingen tussen schepen te communiceren.

Het begrijpen en naleven van de COLREGs is cruciaal voor alle zeevarenden om een veilige navigatie te waarborgen en aanvaringen te voorkomen. Continue training en simulatieoefeningen zijn essentieel om kennis te versterken en praktische vaardigheden te ontwikkelen in het toepassen van de regels in realistische scenario's. Voorbeeld: een trainingsoefening aan een zeevaartacademie in Mumbai zou vereisen dat officierscadetten het risico op aanvaring identificeren en de COLREGs toepassen in scenario's met verschillende scheepstypen.

C. Het Internationaal Verdrag betreffende de Normen voor Opleiding, Certificering en Wachtlopen voor Zeevarenden (STCW)

STCW stelt minimumnormen vast voor de opleiding, certificering en het wachtlopen van zeevarenden. Het zorgt ervoor dat zeevarenden over de nodige vaardigheden en kennis beschikken om hun taken veilig en competent uit te voeren. Het verdrag behandelt verschillende aspecten van de opleiding van zeevarenden, waaronder:

• Basisveiligheidstraining: Essentiële training in brandbestrijding, eerste hulp, persoonlijke overlevingstechnieken, en persoonlijke veiligheid en sociale verantwoordelijkheden.
• Navigatie en Wachtlopen: Training in navigatietechnieken, bridge resource management en wachtloopprocedures.
• Operaties in de Machinekamer: Training in de bediening en het onderhoud van scheepsmachines en -uitrusting.
• Gespecialiseerde Training: Training voor specifieke scheepstypen of operaties, zoals tankers, passagiersschepen en offshore-installaties.

STCW wordt regelmatig bijgewerkt om veranderingen in technologie en industriepraktijken te weerspiegelen. Recente amendementen hebben zich gericht op het verbeteren van de training op gebieden als elektronische navigatie, cyberveiligheid en milieubewustzijn. De Philippine Merchant Marine Academy implementeert bijvoorbeeld STCW-eisen om competente dekofficieren af te leveren.

D. MARPOL (Internationaal Verdrag ter Voorkoming van Verontreiniging door Schepen)

Hoewel MARPOL voornamelijk gericht is op milieubescherming, draagt het ook bij aan de navigatieveiligheid. Het voorkomen van verontreinigingsincidenten is vaak afhankelijk van degelijke navigatie en het volgen van voorgeschreven routes. Overtredingen met betrekking tot lozingen kunnen gevaren creëren voor andere schepen. MARPOL wordt vaak gezien als direct gerelateerd aan de veiligheid van schepen door vervuiling te beperken en het mariene milieu te verbeteren.

II. Technologische Vooruitgang in Navigatie

Technologische vooruitgang heeft de maritieme navigatie gerevolutioneerd en biedt zeevarenden krachtige hulpmiddelen om de veiligheid, efficiëntie en het situationeel bewustzijn te verbeteren. Deze technologieën omvatten:

A. Elektronisch Kaart- en Informatiesysteem (ECDIS)

ECDIS is een elektronisch navigatiesysteem dat verschillende navigatie-informatie, zoals elektronische navigatiekaarten (ENC's), radar, AIS en GPS, integreert in één enkel display. Het biedt real-time informatie over de positie, koers, snelheid en de omliggende omgeving van een schip, waardoor navigators weloverwogen beslissingen kunnen nemen en gevaren kunnen vermijden. ECDIS biedt verschillende voordelen ten opzichte van traditionele papieren kaarten, waaronder:

• Verbeterd Situationeel Bewustzijn: ECDIS biedt een uitgebreid beeld van de omgeving van het schip, inclusief andere schepen, navigatiegevaren en verkeersscheidingsstelsels.
• Verhoogde Nauwkeurigheid: ENC's worden regelmatig bijgewerkt met de nieuwste navigatie-informatie, wat de nauwkeurigheid en betrouwbaarheid garandeert.
• Geautomatiseerde Functies: ECDIS kan verschillende geautomatiseerde functies uitvoeren, zoals routeplanning, -monitoring en het genereren van alarmen, waardoor de werkdruk voor navigators wordt verminderd.
• Integratie met Andere Systemen: ECDIS kan worden geïntegreerd met andere navigatiesystemen, zoals radar, AIS en GPS, wat een naadloze informatiestroom oplevert.

Echter, een goede training en vertrouwdheid met ECDIS zijn essentieel om een effectief gebruik ervan te garanderen. Navigators moeten de beperkingen van het systeem begrijpen en de weergegeven informatie accuraat kunnen interpreteren. Voorbeeld: Het juiste gebruik van veiligheidscontouren is essentieel op een ECDIS om gebieden met ondiep water of andere gevaren die relevant zijn voor de diepgang van een schip te markeren.

B. Automatisch Identificatiesysteem (AIS)

AIS is een transpondersysteem dat automatisch informatie over de identiteit, positie, koers, snelheid en andere navigatiegegevens van een schip uitzendt en ontvangt. Deze informatie wordt uitgezonden naar andere schepen en autoriteiten aan de wal, wat zorgt voor real-time situationeel bewustzijn en de mogelijkheden voor aanvaringspreventie verbetert. AIS is bijzonder nuttig in drukke wateren en gebieden met beperkt zicht. Voordelen zijn onder meer:

• Aanvaringspreventie: AIS stelt schepen in staat om andere schepen in hun omgeving te identificeren en te volgen, waardoor ze passende maatregelen kunnen nemen om aanvaringen te voorkomen.
• Verkeersmanagement: Autoriteiten aan de wal gebruiken AIS-gegevens om het scheepvaartverkeer te monitoren en havenoperaties te beheren.
• Opsporing en Redding: AIS kan helpen bij opsporings- en reddingsoperaties door nauwkeurige informatie te verstrekken over de locatie en identiteit van schepen in nood.

AIS is afhankelijk van nauwkeurige GPS-gegevens en een juiste configuratie om effectief te functioneren. Onjuiste of onvolledige AIS-gegevens kunnen leiden tot verkeerde identificatie en potentieel gevaarlijke situaties. Bovendien is het uitsluitend vertrouwen op AIS zonder visuele of radarbevestiging geen best practice en kan het nadelig zijn. In gebieden met een hoge verkeersdichtheid, zoals het Engelse Kanaal, wordt bijvoorbeeld sterk vertrouwd op AIS, maar schepen moeten nog steeds een goede uitkijk houden.

C. Radar en Automatic Radar Plotting Aid (ARPA)

Radar blijft een essentieel hulpmiddel voor navigatie en biedt informatie over de afstand, peiling en beweging van andere schepen en objecten, ongeacht de zichtomstandigheden. ARPA verbetert de radarmogelijkheden door automatisch doelen te volgen, hun koers en snelheid te berekenen en potentiële aanvaringsrisico's te voorspellen. ARPA kan alarmen genereren om navigators te waarschuwen voor potentiële gevaren. Belangrijke functies zijn onder meer:

• Doelvolging: ARPA volgt automatisch de beweging van radardoelen en geeft continue updates over hun positie, koers en snelheid.
• Aanvaringsvoorspelling: ARPA berekent het dichtstbijzijnde punt van nadering (CPA) en de tijd tot het dichtstbijzijnde punt van nadering (TCPA) voor elk gevolgd doel, wat een indicatie geeft van potentiële aanvaringsrisico's.
• Proefmanoeuvres: ARPA stelt navigators in staat om het effect van verschillende manoeuvres op de positie van gevolgde doelen te simuleren, zodat ze de veiligste handelwijze kunnen bepalen.

Radarinterpretatie vereist vaardigheid en ervaring. Navigators moeten in staat zijn om onderscheid te maken tussen echte doelen en clutter (ruis), en om de weergegeven informatie nauwkeurig te interpreteren. ARPA is slechts een hulpmiddel bij de navigatie en mag niet als enige bron worden vertrouwd. Een goede uitkijk en naleving van de COLREGs blijven van het grootste belang. In mistige omstandigheden is radar een cruciaal hulpmiddel voor het navigeren door de Straat van Malakka.

D. Global Positioning System (GPS) en andere Global Navigation Satellite Systems (GNSS)

GPS, samen met andere GNSS zoals GLONASS, Galileo en BeiDou, biedt wereldwijd nauwkeurige en betrouwbare positie-informatie. GPS wordt gebruikt voor diverse navigatietoepassingen, waaronder:

• Positiebepaling: GPS biedt precieze informatie over de breedte- en lengtegraad van een schip.
• Navigatie: GPS stelt navigators in staat om koersen uit te zetten, de voortgang te monitoren en nauwkeurig te sturen.
• Geautomatiseerde Systemen: GPS is geïntegreerd in diverse geautomatiseerde systemen, zoals ECDIS, AIS en autopiloten.

Hoewel GPS een waardevol hulpmiddel is, is het belangrijk om de beperkingen ervan te erkennen. GPS-signalen kunnen worden beïnvloed door interferentie, jamming en spoofing. Navigators moeten altijd alternatieve navigatiemiddelen beschikbaar hebben, zoals astronavigatie of terrestrische navigatie. Redundantie is belangrijk. Een schip dat door het Panamakanaal navigeert, zal doorgaans zowel GPS- als terrestrische navigatietechnieken gebruiken.

III. Menselijke Factoren in de Navigatieveiligheid

Menselijke factoren spelen een cruciale rol in de maritieme navigatieveiligheid. Menselijke fouten zijn een belangrijke oorzaak van maritieme ongevallen. Het aanpakken van menselijke factoren omvat het begrijpen van de cognitieve, fysieke en psychologische aspecten van menselijke prestaties en het ontwerpen van systemen en procedures die het risico op fouten minimaliseren. Dit omvat:

A. Bridge Resource Management (BRM)

BRM is een proces dat de nadruk legt op teamwork, communicatie en besluitvorming op de brug. Het doel is de effectiviteit van het brugteam te verbeteren door een cultuur van samenwerking en gedeelde verantwoordelijkheid te bevorderen. BRM-training behandelt diverse onderwerpen, waaronder:

• Communicatievaardigheden: Effectieve communicatie tussen leden van het brugteam is essentieel voor het delen van informatie, het coördineren van acties en het oplossen van conflicten.
• Teamwork: Een hecht en goed gecoördineerd brugteam is beter in staat om potentiële gevaren effectief te identificeren en aan te pakken.
• Besluitvorming: BRM biedt een kader voor het nemen van weloverwogen beslissingen onder druk, waarbij alle beschikbare informatie en mogelijke gevolgen worden overwogen.
• Leiderschap: Effectief leiderschap is cruciaal voor het creëren van een positieve sfeer op de brug en ervoor te zorgen dat alle teamleden zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheden.
• Situationeel Bewustzijn: Het behouden van een duidelijk begrip van de omgeving van het schip en de mogelijke risico's is essentieel voor veilige navigatie.

BRM-principes zijn van toepassing op alle soorten schepen en brugteams. Regelmatige oefeningen en simulaties kunnen helpen om BRM-vaardigheden te versterken en de teamprestaties te verbeteren. Voorbeeld: Simulatiecentra in Singapore bieden geavanceerde BRM-training voor scheepsofficieren.

B. Vermoeidheidsmanagement

Vermoeidheid is een aanzienlijke risicofactor bij maritieme ongevallen. Zeevarenden werken vaak lange uren onder stressvolle omstandigheden, wat kan leiden tot vermoeidheid, verminderd beoordelingsvermogen en een langere reactietijd. Strategieën voor vermoeidheidsmanagement omvatten:

• Voldoende Rust: Ervoor zorgen dat zeevarenden voldoende rustperiodes hebben, is essentieel om vermoeidheid te voorkomen.
• Werk- en Rustschema's: Het implementeren van werk- en rustschema's die voldoen aan internationale regelgeving en best practices uit de sector.
• Vermoeidheidsmonitoring: Het gebruik van hulpmiddelen en technieken voor vermoeidheidsmonitoring om vermoeidheid vroegtijdig te identificeren en aan te pakken.
• Training en Educatie: Zeevarenden voorzien van training en educatie over de oorzaken en gevolgen van vermoeidheid, en strategieën om dit effectief te beheren.

Effectief vermoeidheidsmanagement vereist een inzet van zowel het bedrijf als de individuele zeevarende. Bedrijven moeten adequate middelen en ondersteuning bieden voor vermoeidheidsmanagement, terwijl zeevarenden de verantwoordelijkheid moeten nemen om hun eigen vermoeidheidsniveaus te beheren. Voorbeeld: Veel rederijen gevestigd in Noorwegen nemen nu een risicobeoordeling voor vermoeidheid op in hun veiligheidsbeheersystemen.

C. Cultureel Bewustzijn

De maritieme industrie is zeer divers, met zeevarenden uit veel verschillende landen en culturen die samenwerken op schepen. Culturele verschillen kunnen soms leiden tot misverstanden en communicatieproblemen, wat de veiligheid negatief kan beïnvloeden. Het bevorderen van cultureel bewustzijn omvat:

• Training in Interculturele Communicatie: Zeevarenden training bieden in effectieve interculturele communicatietechnieken.
• Respect voor Culturele Verschillen: Het bevorderen van een cultuur van respect voor culturele verschillen aan boord van schepen.
• Duidelijke Communicatieprotocollen: Het opstellen van duidelijke communicatieprotocollen om het risico op misverstanden te minimaliseren.
• Taaltraining: Het aanbieden van taaltraining aan zeevarenden die hun communicatievaardigheden moeten verbeteren.

Het creëren van een cultureel gevoelige omgeving aan boord van schepen kan teamwork, communicatie en de algehele veiligheid verbeteren. Voorbeeld: Rederijen bieden vaak training in culturele sensitiviteit aan bemanningsleden van diverse nationaliteiten, zoals Indiase, Filippijnse en Oekraïense zeevarenden.

IV. Veiligheidsbeheersystemen (SMS)

Een Veiligheidsbeheersysteem (SMS) is een gestructureerd en gedocumenteerd systeem dat de beleidslijnen, procedures en praktijken beschrijft die nodig zijn om de veilige en efficiënte exploitatie van een schip te waarborgen. Een SMS is een verplichte vereiste onder de International Safety Management (ISM) Code. Belangrijke componenten van een SMS zijn:

A. Risicobeoordeling

Risicobeoordeling is een systematisch proces voor het identificeren en evalueren van potentiële gevaren en risico's die verband houden met maritieme operaties. Het omvat:

• Gevarenidentificatie: Het identificeren van potentiële gevaren die kunnen leiden tot ongevallen of incidenten.
• Risico-evaluatie: Het evalueren van de waarschijnlijkheid en de ernst van elk geïdentificeerd gevaar.
• Beheersmaatregelen: Het ontwikkelen en implementeren van beheersmaatregelen om de geïdentificeerde risico's te beperken.

Risicobeoordelingen moeten regelmatig worden uitgevoerd en indien nodig worden bijgewerkt om veranderingen in operaties, uitrusting of regelgeving te weerspiegelen. Voorbeeld: het uitvoeren van een risicobeoordeling voordat een haven met een complex loodsgebied wordt binnengevaren.

B. Noodvoorbereiding

Noodvoorbereiding omvat het ontwikkelen en implementeren van plannen en procedures om effectief te reageren op verschillende soorten noodsituaties, zoals brand, aanvaringen, strandingen en medische noodgevallen. Noodvoorbereidingsmaatregelen omvatten:

• Noodhulpplannen: Het ontwikkelen van gedetailleerde noodhulpplannen die de te ondernemen acties in verschillende soorten noodsituaties beschrijven.
• Oefeningen en Drills: Het uitvoeren van regelmatige oefeningen en drills om de effectiviteit van noodhulpplannen te testen.
• Nooduitrusting: Ervoor zorgen dat adequate nooduitrusting beschikbaar is en goed wordt onderhouden.
• Communicatiesystemen: Het opzetten van betrouwbare communicatiesystemen om de communicatie tijdens noodsituaties te vergemakkelijken.

Noodvoorbereiding vereist een gecoördineerde inspanning van alle leden van de scheepsbemanning. Regelmatige training en oefeningen kunnen helpen ervoor te zorgen dat bemanningsleden voorbereid zijn om effectief op noodsituaties te reageren. Voorbeeld: Regelmatige brandoefeningen en 'schip verlaten'-oefeningen die worden uitgevoerd volgens het SMS van het schip.

C. Audits en Beoordeling

Audits en beoordeling zijn essentieel om de voortdurende effectiviteit van een SMS te waarborgen. Audits omvatten het systematisch evalueren van het SMS om verbeterpunten te identificeren. Beoordelingen omvatten het analyseren van de resultaten van audits en andere gegevens om de algehele prestaties van het SMS te beoordelen. Soorten audits zijn onder meer:

• Interne Audits: Audits uitgevoerd door het eigen personeel van het bedrijf.
• Externe Audits: Audits uitgevoerd door onafhankelijke derde partijen.

Auditbevindingen moeten worden gebruikt om corrigerende maatregelen te ontwikkelen en het SMS te verbeteren. Voorbeeld: het uitvoeren van een interne audit van de navigatieprocedures en -uitrusting van het schip om eventuele tekortkomingen te identificeren.

V. De Toekomst van Navigatieveiligheid

De toekomst van navigatieveiligheid zal worden gevormd door verschillende belangrijke trends, waaronder:

A. Autonome Scheepvaart

Autonome scheepvaart, het gebruik van onbemande schepen, heeft het potentieel om het maritiem transport te revolutioneren. Autonome schepen kunnen efficiënter en veiliger opereren dan traditionele schepen, maar ze brengen ook nieuwe uitdagingen met zich mee met betrekking tot:

• Regelgeving: Het ontwikkelen van nieuwe regelgeving om de exploitatie van autonome schepen te regelen.
• Technologie: Het ontwikkelen van betrouwbare en robuuste autonome navigatiesystemen.
• Cyberveiligheid: Het beschermen van autonome schepen tegen cyberaanvallen.
• Aansprakelijkheid: Het bepalen van de aansprakelijkheid in geval van ongevallen met autonome schepen.

Autonome scheepvaart bevindt zich nog in de beginfase van ontwikkeling, maar het zal de komende jaren waarschijnlijk een steeds belangrijkere rol spelen in de maritieme industrie. Proefprojecten in de Oostzee tonen de capaciteiten van onbemande schepen in aangewezen gebieden. Voorbeeld: De Yara Birkeland, een autonoom containerschip, heeft tot doel de uitstoot te verminderen en de efficiëntie te verbeteren.

B. Data-analyse en Kunstmatige Intelligentie (AI)

Data-analyse en AI kunnen worden gebruikt om enorme hoeveelheden maritieme gegevens te analyseren om patronen te identificeren, potentiële risico's te voorspellen en operaties te optimaliseren. Deze technologieën kunnen worden gebruikt voor diverse toepassingen, waaronder:

• Voorspellend Onderhoud: Het voorspellen van storingen aan apparatuur voordat ze zich voordoen, wat proactief onderhoud mogelijk maakt.
• Route-optimalisatie: Het optimaliseren van scheepsroutes om brandstofverbruik en uitstoot te minimaliseren.
• Aanvaringspreventie: Het ontwikkelen van geavanceerde systemen voor aanvaringspreventie die AI gebruiken om het gedrag van andere schepen te voorspellen.

Data-analyse en AI hebben het potentieel om de maritieme veiligheid en efficiëntie aanzienlijk te verbeteren. Voorbeeld: het gebruik van AI om historische ongevalsgegevens te analyseren en gemeenschappelijke bijdragende factoren te identificeren.

C. Verbeterde Communicatie en Connectiviteit

Verbeterde communicatie en connectiviteit kunnen de maritieme veiligheid verhogen door real-time informatie-uitwisseling en monitoring op afstand mogelijk te maken. Satellietcommunicatie en andere geavanceerde communicatietechnologieën kunnen worden gebruikt om:

• Monitoring op Afstand: Het op afstand monitoren van scheepsoperaties en -prestaties.
• Real-Time Weerupdates: Het verstrekken van real-time weerupdates aan schepen op zee.
• Cyberveiligheidsdreigingen: Het geven van waarschuwingen aan de brug over cyberveiligheidsinbreuken die navigatiesystemen kunnen beïnvloeden.
• Telegeneeskunde: Het verlenen van medische hulp op afstand aan zeevarenden.

Verbeterde communicatie en connectiviteit kunnen de besluitvorming en responstijden in noodsituaties verbeteren. Voorbeeld: het gebruik van satellietcommunicatie om real-time weerupdates te verstrekken aan schepen die door het Noordpoolgebied navigeren.

VI. Conclusie

Maritieme navigatieveiligheid is een complex en veelzijdig vraagstuk dat een alomvattende aanpak vereist, die internationale regelgeving, technologische vooruitgang, menselijke factoren en veiligheidsbeheersystemen omvat. Door zich te houden aan vastgestelde protocollen, nieuwe technologieën te omarmen en een veiligheidscultuur te bevorderen, kan de maritieme industrie het risico op ongevallen blijven verminderen en de veilige en efficiënte verplaatsing van goederen en mensen over de hele wereld garanderen. Naarmate de technologie voortschrijdt, zullen consistente training en robuuste veiligheidsbeheersystemen essentieel zijn. Het behouden van een focus op menselijke factoren is cruciaal om technologie veilig en verantwoord te benutten. Deze gids dient als een startpunt voor het begrijpen van deze protocollen en hun belang bij het handhaven van een veilige en beveiligde maritieme omgeving voor iedereen.